Utalentowany młody pianista z Polski, Rafał Blechacz …demonstruje tu gamę swoich artystycznych możliwości … To prawdziwy wirtuoz poruszający się błyskawicznie po całej rozpiętości klawiatury … „Pagodes” w jego wykonaniu są sugestywne. Niemalże egzystencjalna tęsknota wybrzmiewa w Preludium i Fudze cis-moll Szymanowskiego, podczas gdy Sonata c-moll zachwyca potęgą brzmienia

/ Andy Gill, Independent (Londyn) / 17 lutego 2012r./

… anowa niezwykła płyta … Sonata Szymanowskiego to wspaniałe dzieło, zinterpretowane przez Blechacza w sposób wydobywający dojrzałe osobiste brzmienie, dramatyczny rozmach architektury jak również ogromny impet finału fugi oraz na chwytającą za serce delikatność części wolniejszej. Warto mieć taką płytę ze względu na samego Szymanowskiego, ale i Debussy w wykonaniu Blechacza również dostarcza powodów do radości z uwagi na klarowne barwy oraz perfekcyjnie wyważoną artykulację, charakter oraz symbolikę muzyki za pomocą mistrzowskiego i twórczego wykonania.

/ Geoffrey Norris, The Daily Telegraph (Londyn) / 17 lutego 2012

… owe połączenie Debussy’ego i Szymanowskiego dowodzi, iż Blechacz jest kimś więcej aniżeli pianistą jednego sezonu; to artysta posiadający wyobraźnię i percepcję, niezwykły kunszt opanowania klawiatury a zarazem operowania barwą … Wykonania „Pour le Piano” oraz „Estampes”są wyśmienicie zinterpretowane, inteligentnie a zarazem z takim przejrzystym brzmieniem … Utwory Szymanowskiego są na równi odkrywcze … Blechacz potrafi umiejętnie przejść przez wiele poziomów dynamiki uzyskując logiczną całość… i znowu wyjątkowa czystość dźwięku tak samo jak i wyjątkową jest inteligencja, z jaką artysta kształtuje grę. To znakomita płyta.

/Record Review / Andrew Clements, The Guardian (Londyn) / 29 lutego 2012 r./

… jawi się jako arystokratyczny Debussy w tradycji Cortota, Giesekinga oraz Michelangeli, oraz wielki propagator muzyki Karola Szymanowskiego. Program został po mistrzowsku zaplanowany i wykonany.… aż trudno byłoby sobie wyobrazić bardziej przekonywujące czy doskonalsze wykonanie.To niezapomniana płyta jednego z fortepianowych gigantów naszych czasów.

/Record Review / Hugh Canning, The Times (Londyn) / 11 marca 2012r.

Zapierający dech w piersiach … nie ma cienia wątpliwości, że jest to osobowość kształtująca muzykę … Debussy: Pour le Piano: Blechacz ze stanowczością przez cały czas tego olśniewającego wykonania ma wszystko pod kontrolą.Pagodes- utwór otwierający Estampes, magicznie zawoalował barwę. Blechacz też bez trudu kontroluje nastrój w radosnych „Ogrodach w deszczu”. Wszystko to jest ujęte w brzmieniu idealnie nadającym się na płytę … Szymanowski: Blechacz operuje wielkimi kontrastami emocjonalnymi prowadzi do nierozładowanego punktu kulminacyjnego, wywołując niesamowity efekt. To wyjątkowa gra. Blechacz za pomocą klawiatury tworzy różnorodne barwy nie tracąc nic na czystości dźwięku.

/ Christopher Dingle, BBC Music Magazine (Londyn) / 1 kwietnia 2012r.

… ten doskonale zaprezentowany recital bez wątpienia zapewni mu kolejny sukces artystyczny. Debussy w jego wykonaniu jest po prostu klarowny, czysty, a przy tym nie brak tam głębi, do której dociera z impetem i podekscytowaniem … Tu można odnaleźć całą istotę [dwa wcześniejsze dzieła Karola Szymanowskiego] …

/Record Review / Nicholas Kenyon, The Observer (Londyn) / 29 kwiecień 2012r./

… satysfakcjonujące, w pełni artystycznie przemyślane nagranie … Uwielbiam Blechacza za jego nieskazitelną artykulację oraz subtelne rubato w dalszych częściach „Pour le Piano” (impulsywne, porywcze otwarcie do Preludium oraz wspaniała perłowa technika w partii końcowej) … Szymanowski: Preludium i Fuga w cis –moll: to interesujący krótki utwór, a przy tym przepięknie zagrany …głębokie emocjonalne zaangażowanie w muzykę … nadzwyczajna jakość dźwięku … Sonata Szymanowskiego wymaga pianisty rangi Blechacza jak również kompetencji stylistycznych, aby móc wynieść go do czołówki …

/Record Review / Jeremy Nicholas, Gramophone (Londyn) / 1 maja 2012r./

Ten 26-letni pianista posiada gigantyczne umiejętności muzyczne nie spotykane w tak młodym wieku, które z powodzeniem prezentuje podczas interpretacji trzech utworów Debussy’ego (włącznie z "L'IsleJoyeuse") oraz dzieł swojego rodaka Szymanowskiego. Sonata w c-moll to doskonałe przedstawienie wybitnej harmonii i modulacji dźwięku.

/ Paul Callan, Scottish Sunday Express / 18 maja 2012r./

… nowy fascynujący album … Blechacz jest na najlepszej drodze, aby zostać autentyczną ikoną w historii pianistów … Szymanowski: Sonata, zniewalający 25-minutowy utwór, była prawdziwym odkryciem dla mnie, powinno się ją lepiej poznać … Blechacz z impetem prezentuje bogate i różnorodne Allegro z zachwycającą precyzją … Następujące potem Adagio, wplecione jest w umiarkowanym uniesieniu, ustępując gwałtownej części środkowej. Lekki, klasycznie zabarwiony Menuet staje się zachwycającym wstępem do imponującej końcowej części, która po początku zwiastujące groźnie emocje, przechodzi w wirtuozowską podwójną trzygłosową fugę. Blechacz wykonał to wszystko stosując osobliwą kombinację pewności a zarazem delikatności. Tak jak i w dotychczasowych nagraniach Chopinowskich, muzyka wydobywa się w sposób naturalny niczym nie zakłóconą zręcznością … Czyste i płynne brzmienie, brak przesady w suicie Pour le Piano. Blechacz interpretuje Preludium z niespotykaną werwą … Tutaj można dostrzec egzotyczną stronę Debussy’ego, doświadczając jego muzykę dzięki indonezyjskiemu gamelanowi w „Pagodes” oraz dźwiękom kastanietów w "Wieczorze w Grenadzie". Świeże podejście do Debussy’ego, w którym nie ma zbytniej pedalizacji czy przesadnych akcentów. Niewymuszone a zarazem sugestywne … Blechacz po raz kolejny udowadnia, że jest muzykiem w pełni zasługującym na zebranie wszelkich możliwych nagród Warszawskiego Konkursu Chopinowskiego.

/Record Review / Tom Huizenga, NPR (Waszyngton) / 26 września 2012r./

Artysta doskonale wyraża głębię poezji Debussy’ego w “Pour le Piano”, “Estampes” oraz “L’IsleJoyeuse” … To otwiera nowe intelektualne oraz poetyckie horyzonty.

/ Jeff Simon, Buffalo News / 21 października 2012r./

Tylko nieliczni pianiści są w stanie przywołać urok barw dźwięków Debussey'ego w taki sposób, jak czyni to Rafał Blechacz. Estetyczna wrażliwość zmienia się wraz z duchową refleksją i techniczną perfekcją gry w doskonałą symbiozę. Odkryciem jest w jego wykonaniu liryczne "Tempo di Minuetto" z pierwszej sonaty fortepianowej Szymanowskiego . . .

Interview
/ Andreas Kunz, Fono Forum (Euskirchen) / 01 kwietnia 2012 r./

Świetne nagrania . . . utworów Debussy'ego i Szymanowskiego w wykonaniu Blechacza ukazują, jego refleksyjne podejście. (…) Z umiarkowanym wykorzystaniem pedałów Blechaczowi niczym impresjonistycznemu malarzowi udaje się wprowadzić do "Estampes" Debussy'ego gradacje kolorystyczne.

Miscellaneous / Corina Kolbe, Concerti (Hamburg) / 08 września 2013 r.

. . . tym albumem umacnia się jego wyjątkowa pozycja wśród młodych pianistów. . . Nie potrzebuje przepełniać swojej gry wirtuozowskimi efektami . . . Technika nie stanowi dla młodego Polaka żadnego problemu. Fascynująca jest klarowność i przejrzystość jego interpretacji, oczywistość . . . Do tego dochodzi niezwykle piękny dźwięk fortepianu . . . Szymanowski: Sonata c-moll: Odkrycie . . . Nastrojowe adagio sonatowe należy do
najbardziej wyrazistych i spokojnych momentów tego wspaniałego albumu.

/ Werner Fritsch, Hessisch-Niedersächsische Allgemeine Zeitung (Kassel) / 17 lutego 2012 r.

Rafal Blechacz jest najbardziej dojrzały wśród młodych gwiazd fortepianu – także jeżeli chodzi o Debussy'ego i Karola Szymanowskiego. . . Technika jego cienkich pajączkowatych palców jest zdumiewająca. Wyraźne, melodyjne brzmienie przepełnione subtelnymi kolorami wydaje się być proste . . . nie z tego świata . . . Rzadko kiedy utwór "L'Islejoyeuse" błyszczy tak mocno nocą. Długo nie traktowano "Estampes" pod względem muzykalnym w tak poważny sposób . . . Duża sztuka bez kokieterii i sztucznego rozmachu.

/ Kai Luehrs-Kaiser, Die Welt (Berlin) / 25 lutego 2012 r.

Nawet grając tak trudny utwór, jakim jest "Pour le Piano" Blechaczowi udaje się genialnie i niezależnie połączyć wirtuozerię i otwarty obraz brzmienia, który od czasu jego debiutu wprawia w zdumienie. W cichszych pasażach Blechacz oczarowuje melancholijno-marzycielskimi barwami . . . Rafal Blechacz daje z siebie wszystko dla tej wysoce ekspresyjnej muzyki, pomiędzy ogromną delikatnością i piorunującą wirtuozerią – mimo tego jego muzyczne podejście zawsze jest słyszalne . . . Można wielokrotnie powtarzać: Blechacz ma dopiero 27 lat, a już teraz należy do najlepszych.

/ Jens Lehmann, RBB-Inforadio (Potsdam) / 09 marca 2012

. . . muzyka brzmi czysto, w pełni autentycznie, to przesłanie muzyki, które rozbrzmiewa, pochodzi z jej wnętrza . . . Kto u Blechacza dokładnie się wsłucha, zauważy jego niepowtarzalny talent polegający na dokładnym rozważeniu każdego dźwięku . . . Jego gra ma w sobie coś perfekcyjnie dystyngowanego, niemalże niewiarygodną dokładność narratora. W żadnym takcie Blechacz nie przesadza z nadmiernie wybujałymi emocjami. Dominuje tu raczej wspaniała jasność, ulotna przejrzystość . . . Blechacz spełnia się przez swój ognisto-wyrazisty fortepian . . . ma się uczucie, że młody pianista rozumie już najgłębsze tajemnice . . . gra fortepianowa wyjątkowej klasy . . . po raz kolejny zachwyca podejście uwzględniające fundament dzieła.

/ Wolfram Goertz, Die Zeit (Hamburg) / 25 marca 2012 r.

Jest to taki rozmach w interpretacjach utworów Debussy'ego i Szymanowskiego, że [należy to rozumieć jako] nową jakość w rozwoju Blechacza . . . wyborna technika palców . . . Rafał Blechacz posiada nie tylko świetną technikę, poczucie barw dźwięków. Dysponuje także dobrym zmysłem formalnym i zdecydowanym frazowaniem . . . W tej duchowej giętkości uwidacznia się, że Rafał Blechacz solidnie opanował możliwości fortepianu.

/ Jan Brachmann, Frankfurter Allgemeine Zeitung / 19 kwietnia 2012 r.

Fortepianowe mistrzostwo, jak w "Pour le piano" Debussey'ego nie jest u niego powierzchowne. Jego interpretacje są dalekie od salonowej elegancji, jego gra jest przepełniona poezją, ale bez sztucznego sentymentu. Roztacza przede wszystkim przejrzystość ipodniosłość . . . Jeszcze nigdy nie słyszano gry barw dźwięków w "L'islejoyeuse" Debussey'ego w tak zagadkowej różnorodności i przejrzystości. Blechacz sięga głęboko do struktur muzyki francuskiej, w "Estampes" kieruje uwagę na najdrobniejsze szczegóły . . . to czyni z niego króla barw dźwięków, czarodzieja klawiszy . . . [Szymanowski]: Przepełnia jego muzykę emocjonalnością i zmysłem formowania frazy . . .

/ Michael Dellith, Frankfurter NeuePresse / 28 kwietnia 2012 r.

. . . Jego brzmienie jest ciepłe i bogate w barwy, gra jest czysta, jednocześnie jednak wysoce poetycka. Rafał Blechacz jest jednym z najlepszych!

/ Bühne (Wien) / 01 maja 2012 r.

. . . Blechacz oferuje niezwykle przekonywującą i wyrazistą interpretacje Debussy'ego, całkowicie bez szemrząco-przemijającej ckliwości za to z wyraźnym dojściem i akcentem na struktury i proporcje . . . w tak świeżym wykonaniu dawno nie słyszano Debussy'ego. . . [Szymanowski]: Blechacz czuje się tu jak w domu, można usłyszeć, jak ważny jest dla niego Szymanowski. Z takim talentem nie trzeba się martwić o przyszłość pianisty.

/ Werner Theurich, Spiegel online (Hamburg) / 05 maja 2012 r.

Jego gra rozbrzmiewa z perłową lekkością z inteligentnie oszczędnym użyciem pedałów. Nie jest to powierzchowna akrobatyka klawiszowa, ale wirtuozeria połączona z wrażliwością i intensywnością . . . Szymanowski: To, że Rafał Blechacz sympatyzuje z tym kompozytorem widać na przykładzie każdego dźwięku . . .Preludium i Fuga cis-moll gra niemalże z sakralną podniosłością i niezwykłą przejrzystością. . . przy całej wirtuozerii jego gra jest odczuwana jako ciepła i jednocześnie elektryzująca . . . Moja rekomendacja: koniecznie kupić płytę CD i zapisać terminy koncertów, naprawdę warto!

/ D. Riesenkönig, Operapoint (Cologne) / 01 lipca 2012 r.

Swoją krystaliczno-przejrzystą grą i niemal bezgranicznymi technicznymi możliwościami Rafał Blechacz przypomina. . . niewątpliwie młodego Krystiana Zimermana . . . Szymanowski: Sonata Fortepianowa nr. 1: Blechacz przedstawia ten wczesny utwór . . . z ognistą werwą i wysoką instrumentalną czystością; przy tym dobrze wychodzą mu poetyczne momenty muzyki, a w monumentalnej ostatniej fudze unika przesadnego patosu. W podobnie zrównoważony sposób pianista postępuje w preludium i fudze cis-moll Szymanowskiego i trzech kolejnych utworach Claude Debussey'ego . . .

/ Felix Meyer, Neue Zürcher Zeitung / 10 sierpnia 2012 r.

Jego gra jest czysta i perfekcyjna, klarowna niczym lodowiec . . .Nie ma fałszywego patosu. Szczególnie dobrze pasuje jego przejrzysty, nieskazitelny sposób grania do "Pour le piano", "Estampes" i "L'Islejoyeuse" Debussy'ego. Także pierwsza dramatyczna sonata Karola Szymańskiego staje się w wykonaniu Blechacza wyrazista i przekonująca.

/ Lars Wallerang, Westdeutsche Zeitung (Düsseldorf) / 02 grudnia 2012 r.

Jest to wspaniała podróż, która podkreśla dojrzałość artysty, a w szczególności trafność i dokładność jego artystycznej intuicji. Młody polski pianista pokonuje nowe drogi, jak sam mówi: „impresjonizm” czysty, transparentny czy barwiony, zaczerpnięty z utworów Debussy i „ekspresjonizm” bardziej skryty, tajemniczy od jego rodaka Karola Szymanowskiego. (…) Rafał Blechacz odsłania nam inną stronę swojej interpretacji. Słyszana jest ona w utworze Estamps, Clauda Debussy’ego, gdzie artysta wyeksponował ewokację egzotyczną i orientalną. Pianista jest całkowicie zaangażowany, elastyczny i czasami porywczy. Pokazuje nam wyścig otchłani, gdzie dusza bywa zagrożona. W wykonaniu Preludium cis-moll dostrzegamy jeszcze bardziej niepokojącą wrażliwość, gdzie Szymanowski rozwija wędrówkę, która uderza do wnętrza świadomości słuchacza. Blechacz jest elokwentny, potrafi nam przekazać w swoich interpretacjach tysiące żarliwie płonących pożarów.

/ Carl Fisher, Classiquenews.com / 14. Luty 2012